Li kolanên bajarrê Ewrûpa, li keçeke Kurd rast hatim, bêxwedî digerriya. Bi dilgermî pêrgî min hat, xuya bû li çara serê xwe digerriya...
Min go: Delalê delalê!
Şêrînê, hevalê
Bêxwedî, bêmalê
Li çi digerrî?
Delalê delalê!
Şêrînê, hevalê
Bêxwedî, bêmalê
Li çi digerrî?
Go: Lo lo birao! Em bi ber zilma bayê reş ketin, îro bi welatê dûriyê ve derketin. Hîn weke min bi hezaran hene, bê kar û sermiyan, li welatê xerîbiyê şermeze ketin...
Min go: Delalê delalê
Şêrînê, hevalê
Bêxwedî, bêmalê
Ma ez kanim çi bikim...
Delalê delalê
Şêrînê, hevalê
Bêxwedî, bêmalê
Ez jî nizanim çi bikim...
Delalê delalê
Şêrînê, hevalê
Bêxwedî, bêmalê
Ka bêje ez çi bikim!..
Dîsa go: Lo lo keko! Beleheq negotine, welatê mirovan şêrîntir e. Ger hindikî azadî hebûya, birçîbûna welatê me ji têrbûna welatê xelkê birûmettir e...
Min go: Delalê delalê
Şêrînê, hevalê
Bêxwedî, bêmalê
Belê, tu rast dibêjî!
Delalê delalê
Şêrînê, hevalê
Bêxwedî, bêmalê
Welatê me rûmeta me ye
Delalê delalê
Şêrînê, hevalê
Bêxwedî, bêmalê
Ka em jî welatê xwe şên bikin
Delalê delalê
Şêrînê, hevalê
Bêxwedî, bêmalê
Welat azadî ye
Comments
Post a Comment